کد مطلب:88595 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:412
1- خائف ظلم نمی كند، مولی علی (ع) فرمودند: «من خاف ربه كف ظلمه.»[1]. [صفحه 94] 2- خائف در قلبش حب مقام و جاه و اینكه از او یاد می شود، نیست، امام صادق (ع) فرمودند: «ان حب الشرف و الذكر لا یكونان فی قلب الخائف الراهب.»[2]. 3- خائف قولش، فعلش را تصدیق می كند و امورات پنهانی او موافق امورات آشكار او است. امام كاظم (ع) در روایتی در مورد خائف فرمودند: «... و لا یكون احد كذلك الا من كان قوله لفعله مصدقا و سره لعلانیته موافقا...»، كسی خائف نمی شود مگر این كه قولش موید فعل او و پنهان او موافق آشكار او باشد.[3]. علامات دیگری نیز در روایات ذكر شده كه می توان همه ی علامات را به یك چیز برگرداند، و آن منع و نهی كردن نفس است از پیروی هوای نفس، كه قرآن در جمله ای فرمود: «اما من خاف مقام ربه و نهی النفس عن الهوی...» ای برادر مسلك خائفان در پیش گیر و به این نگارنده حقیر دعا كن تا خوف الهی، جای جای قلبش را فرا گیرد و از آنكه باید بترسد به سوی او فرار كند، زیرا كه فرق ترس از خالق و ترس از مخلوق همین است. اگر از خالق ترسیدی بطرف او باید دوی ولی اگر از مخلوق ترسی باید از او فرار كنی.
هر یك از ثمرات فوق كه در اعمال و رفتار و حالات خائف ظاهر شود، خود علامتی برای شناسائی اوست، علاوه بر این كه در روایت علامات دیگری برای او ذكر شده است:
صفحه 94.